Od jakiegoś czasu siedzę i myślę tylko, jak dostarczyć mojej publiczności klasycznej rozrywki. A tu w sukurs przyszedł mi Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Co prawda umieścili to trzy tygodnie temu, ale najwierniejszy subskrybent obejrzał to dopiero dzisiaj.
W sumie to oglądałam to już chyba ze dwadzieścia razy... i za każdym razem się śmiałam :D
Z humorem, z pomysłem i oczywiście profesjonalnie! Charakteryzacja po prostu genialna, 100 razy lepsza niż we wszystkich odcinkach Epic Rap Battle :D Tak się robi trailery!
NIFC, ty nawet nie wiesz jak mi zaimponowałeś w tej chwili!
Rok temu też mieli całkiem fajny trailer:
Szkoda, że znów się nie mogę wybrać. Na szczęście drogi nam Instytut umieszcza na swoim kanale niektóre nagrania z festiwalu.
No to nic, idę poszukać jakiejś kolejnej śmieszniej rzeczy dla moich muzycznych świrów. Pozdrawiam :)
Dzisiaj kolejna porcja Austriaka. Ale już wkrótce znowu będziemy na ojczystej ziemi.
Ten pan poniżej to austriacki kompozytor Siegmund von Hausegger (1872-1948) i oczywiście trafiłam na niego łażąc po mojej ulubionej stronie internetowej... czyli YouTube.
Siegmund to jest neoromantyzm, post-Wagner, jak Mahler, Rysiu Strauss czy nasz Karłowicz i inne fajne chłopaki.
Ojciec kompozytora, krytyk muzyczny Friedrich, był podobno jedną z pierwszych osób w Austrii, które poznały się na niesamowitości muzyki Wagnera i zaczęły promować jego styl i muzyczne idee. I oczywiście, miało to wpływ na bohatera dzisiejszego wpisu.
A utwór, który chcę wam dziś zaprezentować, to Symfonia Natury z 1911. Znalazłam ją, bo ktoś zauważył że fragment brzmi jak Gwiezdne Wojny... I rzeczywiście. Ale ja nic na tacy Wam nie podam.
No dobra, jak chcecie to przewińcie od razu do 38:35.
Jest to symfonia z chórem w finale. Tekst to wiersz Goethego pt. Prometeusz. A po za tym, symfonia jest oczywiście inspirowana naturą I TO JEST PRZEPIS NA DOBRĄ MUZYKĘ! Zawsze byłam zdania, że muzyka inspirowana śpiewem ptaków, porami roku, zjawiskami pogodowymi, różnorodnością gatunków roślin i zwierząt, opadami atmosferycznymi i całą tą POTĘGĄ i pięknem przyrody jest najlepsza.
A zatem, polecam ją przesłuchać. Jest przepiękna, im więcej słucham tym mi się bardziej podoba.
Mahler miał na mnie swego czasu dość duży wpływ.
Co nie oznacza że jest moim ulubionym twórcą symfonii, bo wcale nie jest, sorry.
Nie dziwię się, że jego muzyka nie podobała się krytykom w jego czasach, ani że obecnie nie jest tak popularna, mimo usilnych prób lansowania jej. Jest specyficzna. Dziwna. Ekscentryczna. Egzaltacja taka, że aż nie wypada. No i huśtawka nastrojów.
Żona Mahlera nie lubiła chodzić z nim na spacery, bo nigdy nie szedł w równym tempie, potrafił nagle przyśpieszyć i trudno było za nim nadążyć. Pracoholik, nerwus, miłośnik jeżdżenia na rowerze, pływania, turystyki górskiej... i takie tam inne ciekawostki. Nie wymawiał r po za tym. I raczej był niesympatyczny.
_________________________________
No ale dość tego!!!
Z symfonii Gucia nie wiem która w całości podoba mi się najbardziej. W całości rzadko ich słucham, bo są za długie. Stanowczo.
Ulubione to chyba 6, 7, 3, 5, 1, 8, 9. W słynną Dwójkę nie wsłuchałam się jeszcze dostatecznie. Najmniej z całej jego twórczości pociąga mnie jego twórczość wokalna. Kindertotenlieder, Pieśń o Ziemi, Pieśni wędrującego czeladnika - posłuchane, ale bez rewelacji. Może dlatego, że są po niemiecku.
Na pytanie, który fragment z calutkiego Mahlera lubię najbardziej, odpowiedziałabym bez namysłu. Andante moderato z VI Symfonii. Nie da się go opisać. Z resztą, Mahler powiedział, że jeśli kompozytor potrafi wyrazić słowami to, co ma na myśli, to nie powinien pisać muzyki.
Tu owy fragment. Fajna krówka na miniaturze, całe wideo zresztą jest bardzo dobrze zmontowane. Ale przede wszystkim mamy tu mistrzowską interpretację. Karajan. Aż się smutno robi, że nie nagrał wszystkich symfonii GM.
Natomiast obecnie bardzo lubię słuchać innego fragmentu. Druga część VII Symfonii. Nachtmusik.
Polecam posłuchanie - ale proszę to robić w nocy i to najlepiej pod gołym niebem.
Oczywiście, jeżeli oczekujecie melancholijnego, tkliwego nokturnu, to się rozczarujecie. Noc sportretowana w tym fragmencie to noc tajemnicza, podczas której wszystko jest inne niż za dnia, magiczna, dziwna pełna groteski... no pełna po prostu Mahlera... No i last but no least - odgłosy natury! Są w tej partyturze oddane tak wspaniale, że kiedyś słuchając sobie tego wieczorem (oczywiście podczas spaceru) nie miałam pewności, czy słyszę świerszcze prawdziwe czy te muzyczne. Zatrzymałam na chwilę muzykę i co się okazało? Że to oczywiście muzyczne!
Tu macie pod batutą Bernsteina. Ja uwielbiam interpretację Soltiego, szkoda że nie ma jej na YT.
Jakbym chciała dać tu wszystkie fragmenty, które są fajne, to by mi miejsca nie starczyło (tia). :D
Na szczęście trochę tego jest już w innych notkach. A nie chcę tu dawać jakiegoś depresyjnego adagia. Mahler miał niesamowity talent do wolnych części, jego adagia są najlepsze, ale depresyjne, a ja was nie chcę zasmucać.
Macie więcBlumine w wykonaniu Mahler Chamber Orchestra. Śliczny fragment, który był pierwotnie w jego I Symfonii, ale potem Gustav go wywalił... No po co, ja się pytam, po co?
Od ostatniego ptasiego wpisu trochę czasu już minęło... konkretnie 8 miesięcy. Trochę utworków mi się nazbierało, poza tym jak wyjdę na dwór, to ptaszki śpiewają i MNIE PROWOKUJĄ... do pisania oczywiście. Więc dziś będą Ptaszki vol.2.
1. Józef Haydn - Kwartet smyczkowy C-dur, op.33 nr 3 Ptak
Pierwszy jest Haydn i jego kwartet smyczkowy Ptak. Pogodny i wesoły... i naprawdę słychać w nim ćwir ćwir i inne ptasie odgłosy!
2.Wolfgang Amadeusz Mozart - Der Vogelfänger bin ich ja z opery Czarodziejski Flet
Jednym z głównych bohaterów opery Czarodziejski Flet jest Papageno, łapacz ptaków (Vogelfänger). Urocza aria Der Vogelfänger bin ich ja, ze słynnym motywem granym przez Papagena, którym zwabiał nieostrożne ptaszki.
3.Aleksander Alabiew - Słowik
Popularny niegdyś romans rosyjskiego kompozytora, opracowywany przez Liszta, Glinkę i grany nawet przez Marka i Wacka. Najbardziej podoba mi się w nim to, że w pod koniec do śpiewaczki dołącza flet i mamy bardzo ładny "dialog" dwóch ptaszków.
4.Ryszard Wagner - leśne ptaszęta z Zygfryda
Zygfryd zabił smoka Fafnera, a po spróbowaniu jego krwi zaczął słyszeć ludzkie (i nibelungowe) myśli i rozumieć śpiew ptaków. W tej przepięknej scenie mamy całą ptasią orkiestrę... ale najlepsze jest to, że śpiew ptaszka naprawdę staje się słowami. Przed spróbowaniem smoczej krwi melodia grana jest przez flet, natomiast potem śpiewa ją śpiewaczka. Taka magiczna przemiana.
4. Gustav Mahler - III Symfonia d-moll, cz.3 Comodo.Scherzando
III Symfonia Gustava opisuje świat od jego najniższych szczebelków... aż do samego Najwyższego. Oczywiście nie mogło zabraknąć ptasich motywów w wielkim lesie... zwłaszcza że sam autor był wielkim miłośnikiem przyrody. Mamy tu ptaszki od samego początku.
5. Maurycy Ravel - Oiseaux tristes z cyklu Miroirs
Tytuł to po prostu Smutne ptaki... Utwór różni się od innych na liście, ponieważ jest napisany tylko na fortepian. I to w zupełności wystarcza. Szacun. Szacun dla Maurycego za to, że potrafił zbudować całą atmosferę tylko przy pomocy jednego instrumentu.
6. Oliver Messiaen - Le Merle Noir
Nie wspominać o Messiaenie w przypadku ptaków to grzech ciężki, gdyż był najbardziej zakręconym na ich punkcie kompozytorem w historii. Napisał mnóstwo utworów z wykorzystaniem ptasich motywów, a to jeden z nich - Kos.
***
No i tak, teraz widzę że z tego Messiaena to jest cały Katalog ptaków, ponad 2 godziny, a u Mahlera w I Symfonii jest kukułka.
Temat rzeka. A raczej gąszcz. Z ptakiem na każdej gałęzi.
Jaki utwór z przedstawionych lubicie najbardziej? Jakie macie jeszcze propozycje?
________________
Ilustracja z Wikimedia Commons, autorem jest A.W.Seaby (1922)
